Bevrijden van en aanvallen van .... OLIFANTEN!

Haaa! De wereld met de olifanten… Zien hoe ze in het wild leven, bijdragen aan hun vrijheid en aangevallen worden door…

Deze week het engste gedaan en één van de engste dingen meegemaakt!

Te beginnen met het engste wat ik gedáán heb deze trip; naar de kapper gaan (geen grapje!). Door zon, zee strand etc. had mijn haar ondertussen alle kleuren van de regenboog, bijna dan, gekregen.. Dus hier moest echt wat aan gedaan worden, maar hoe ga je nou naar een kapper in ’t buitenland. Impulsief als ik ben de eerste beste kapperszaak binnen gegaan; er moest nú wat aan gebeuren.. Zij vrijwel geen Engels, ik géén Thais. Niet teveel eraf, en weer ongeveer 1 kleur die in de buurt komt van mijn eigen graag. Karin was met me mee, en na 10 seconden keek ze me met grote ogen aan; ik richtte mij blik op de grond… STOP… Die plukken die eraf gingen waren veel te groot, maar ja als de linkerzijde er al af is, moet rechts ook he! Wou ik mijn haar zo graag langer hebben, ben nu weer bij een jaar geleden L.. En dan ook nog gesneden; punterig dus.. Het verven maar overslaan dan?!

Goed, dat was dat dus..

Na een tussenstop in Chiang Mai op naar de olifanten! 6 uur verhard en daarna nog 2 uur in een 4x4 onverhard, je kon dus zeggen dat we ons redelijk ver in de jungle bevonden! Super plek!! Aangekomen het ‘huis’ aangewezen gekregen. Of nou ja huis, planken op palen zeg maar (blij dat het deze week niet geregend heeft!). Matjes op de vloer, hier sliepen we dan met 2 Amerikaanse jongens en 4 studenten uit Singapore met 2 ouders! Een enorm leuke, gezellige groep en gekke / vrolijke gids en kok maakte dat we ons snel thuis voelden zonder warm water (af en toe stromend..) en met elektriciteit op aggregaat 1 uur per dag om camera op te laden. Verder waren we aangewezen op kampvuur en water uit tonnen die we meegenomen hadden!

Goed, olifanten programma dus. Even in het kort wat dit inhoudt; olifanten in Thailand worden veel gebruikt als toeristische attractie, en worden hierbij vaak op een niet prettige manier behandeld.. 30 jaar geleden is een Thaise (Lek) begonnen met het creëren van een park waar deze ‘mishandelde’ olifanten in onder gebracht kunnen worden. Tevens heeft de organisatie projecten buiten het park; hier nam ik aan deel. Olifanten hebben een eigenaar; Mahout genaamd, deze kan met ze doen wat hij wil. Het project waar ik zat ‘huurt’ de olifant van de Mahout, zodat deze zijn inkomen behoudt. De olifant wordt als het ware gehuurd om vrij te zijn; je huurt een olifant voor een week, en de Mahout laat de olifant (tegen betaling dus) rondlopen door de jungle. Door deze constructie proberen ze de olifanten uit het toeristen cirquit te houden, en de Mahouts behouden hun inkomen. Wij als ‘vrijwilligers’ kunnen de olifanten observeren terwijl ze ‘vrij rondlopen’. Omdat ze er aan gewend zijn benaderd te worden door mensen, is er ook de mogelijkheid ze aan te raken / voeren / etc. Maar alleen als ze hier zelf zin in hebben (en dat hebben ze als je bananen bij je hebt ;-). Het is een wat ‘vreemde’ constructie, maar de enige mogelijkheid om met geld van toeristen de olifanten toch een plezieriger leven te geven!

Goed, het olifanten observeren en met ze van de ene plek in de jungle naar de andere te lopen was vanzelfsprekend echt fantastisch! Die beesten zijn zo enorm, en het is prachtig om te zien hoe de familie van 7 olifanten zich in de vrije natuur beweegt. Er was altijd de Mahout in de buurt die aan kon geven waar we veilig konden staan. Daar de olifanten in toeristengebieden met een soort speren gestoken worden om te luisteren, houden ze deze hier op zak (in uiterst noodgeval gebruikt). Super super!! Maar omdat de olifanten ook zonder ons als toeschouwers rond moeten kunnen lopen, bestond een groot deel van het programma ook uit het helpen van de gemeenschap rondom het leefgebied van de olifanten! In het authentieke dorpje hebben we geholpen met het werken in het maisveld, Engelse les geven op de plaatselijke school, tafels in elkaar timmeren, leren weven, eten bij locals, etc. Je bent en blijft toerist natuurlijk, maar hier absoluut met het idee een klein beetje te kunnen leven zoals zij leven!

S Avonds was er een kampvuur, vaak met gitaar, en de lokale mensen kwamen vaak om het hoekje kijken, met handen en voeten konden we af en toe kleine gesprekjes voeren.. Heerlijk vroeg op bed elke avond, en dat was goed ook. Want, s ochtends rond 5.30 werden de varkens, koeien, kippen, geiten etc. wakker. Deze dieren lopen vrij rond in het dorpje, en enkelen vonden het fijn zich onder onze slaapplek te bevinden, en MY GOD welk dier bedenkt nou om KNOR KNOR KNOR als communicatiegeluid te maken!!! De hanen kukelden om het hardst, en de geiten begeleidden dit alles op de achtergrond! Opstaan dan maar..

2 maal hebben we de olifanten familie geobserveerd in de jungle en 1 maal hebben we ze van de éne plek naar de andere gebracht (wandelend naast een olifant is weer ééns wat anders dan een zondagmiddagwandeling zeg maar!).

De tweede maal observeren in de jungle was enigszins de ‘niet normale’ manier. De vorige avond was er een kerstkoor uit Birma in het dorpje aangekomen. Dit koor reist de weken voor kerst langs kleine dorpjes om hier een ‘kerstconcert’ te geven (erg vreemd om mensen in 30C een gelukkig nieuwjaar te wensen, maar bijzonder om mee te maken!). Goed, deze groep had lucht gekregen van ons olifanten avontuur, en stonden de volgende dag plotseling naast ons en de olifanten. En waar ze de vorige avond zo vriendelijk, rustig en God geprezen waren, gedroegen ze zich nu als ‘debielen’ (sorry, maar zo was het!). Schreeuwen naar de olifanten, er naartoe lopen, met ze op de foto met z’n 25en. De Mahouts wisten niet goed wat ze hier mee moesten,  maar uiteindelijk is het koor onder luid gezang gelukkig afgedropen.. De olifanten waren duidelijk onrustig door dit gebeuren, dus wij moesten enigszins op afstand blijven de komende uren.

Later stonden de olifanten in een groot stuk land, langzamerhand kwamen ze weer op ons afgelopen en na een paar bananen was de rust weer enigszins teruggekeerd gelukkig! Heerlijk om gewoon lekker te zitten en te kijken hoe de olifanten leven.. Ik zat een stukje verder van de groep, rustig foto’s en fimpjes maken, terwijl zij de olifanten ‘voerden’ toen ik plotseling RUN!!!! Hoorde, ik keek op en zag een jonge mannelijke (= slagtanden) olifant op mij afrennen.. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet, blackout, maar ik hoorde later dat ik een enorme duiksprong genomen heb, en sprintend, struikelend en klauterend in veilig gebied gekomen ben. Wat ik nog weet is ik de olifant op zo’n 25 meter zag, maar ik hoorde dat de olifant tot op 2 meter afstand van me gekomen is terwijl ik aan het rennen was, en toen dus die duiksprong opzij genomen heb.. Het ging erg snel, en ben blij dat ik dus niet verstijf in zo’n situatie, maar het juiste deed wat op dat moment kon (ook al weet ik niet meer wat ik deed ;-). Op dat moment was het actie reactie, en zelfs ‘grappig’, maar achteraf was het toch wel iets engs wat ik meegemaakt heb! (Als je ziet hoe die olifanten met elkaar ‘spelen’met die slagtanden en hun gewicht, dan wil je dit als mens echt niet ondergaan!).

Ja, dat hoort er nou éénmaal ook bij; toevallig was ik een filmpje aan het maken op dat moment, dus we konden er ’s avonds al een enigszins om lachen.. ;-)

Na een fantastische week met alleen de basisbehoeften gelukkig toch veilig terug gekomen in Chiang Mai! Daar met de groep olifantenvolunteers nog een rondje over de sundaynightmarket gelopen (je kunt er over de koppen lopen, maar mijn souveniers en kerstkado’s heb ik nu iig allemaal binnen), en een nachtje bijgeslapen!

Vanuit Chiang Mai naar Bangkok vertrokken; wel een mooi verhaal. In Brazilië kwam ik een Fries (!) meisje tegen, die eerder weer een meisje uit Bangkok tegen was gekomen op haar reis. Ik kreeg de naam en facebook adres van dit Bangkokse meisje, en het eerste wat ze me schreef was dat ik wel bij haar mocht logeren als ik in de buurt was! Deze kans liet ik me niet ontgaan, en zo ben ik twee nachten bij haar en haar ouders verbleven, super lieve mensen en heerlijk om weer even in een echt huis te leven! Haar moeder is ontwerpster, en gaat (superlief!) een jurk voor me naaien. Met hen heb ik wat tempels in Bangkok bezocht en het leven van de Bangkokkers geleefd! Verder ga ik na ga de nacht voor mijn vliegtuig vertrekt bij hen slapen, en brengen ze me naar het vliegveld J..

Maar eerst duiken dus: op naar Koh Tao om mijn duikbrevet te halen, en daarna nog even bijkomen onder de palmbomen!!

Take care,

Wyts