Rio de Janeiro en Ilha Grande

Rio en Ilha Grande…

Zo.. Ondertussen alweer in Thailand aangekomen, maar om Brazilië echt af te sluiten moet er nog een reisverslag worden geschreven! Want Brazilië kan natuurlijk niet afgesloten worden zonder Rio en paradijselijke eilanden!

Vanuit de jungle sta je dan in ééns in Rio (of nou ja, in ééns; de nodige lekke banden onderweg zorgden voor enige vertraging.. ;-) Wat een drukte juh! Kwam s avonds laat aan, met een taxichauffeur die geen Engels sprak.. Overigens zijn er weinig Brazilianen die Engels spreken, behalve als ze je iets willen verkopen.. Goed, het hostel wat ik voor ogen had, was volgeboekt; en enigszins vermoeid gaf ik toe aan de ‘tip’ van de taxidriver om naar een hostel op de Copacabana te gaan. Mega luide muziek, dronken jongeren en een veel te hoge prijs, maar dit moest maar even voor 1 nacht! Ik wist dat ik de volgende dag naar een hostel zou gaan midden in de Favelas van Rio, maar vanwege veiligheidsredenen leek het mij niet verstandig hier midden in de nacht aan te komen, niet wetende waar te gaan of staan. Knop maar even om en het feestgedruis in, best gezellig maar na een uurtje en een ‘slaapdrankje’ lonkte het heerlijke bedje toch!

De volgende dag dus naar ‘the Maze’.. Boven aan de Favela’s van de wijk Catete. Het is eigenlijk niet echt een hostel, meer een familie die enkele kamers beschikbaar stelt voor bezoekers.. Favela’s zijn sloppenwijken en het wordt zwaar afgeraden je hier alleen te bevinden. Echter in deze favela heeft het leger de overhand, er staat een grote kazerne op het hoogste punt, vlak naast het hostel. Criminelen zijn verplaatst naar andere favelas, maar de sfeer van de favela blijft; overal mensen op straat aan het kletsen, eten, en vooral voetballen! Tussen alle smalle steegjes waar huis bovenop huis gebouwd is, rijzen her en der vlakten beton op, die als voetbalkooi dienen. De nieuwe Ronaldo’s en Pelés zijn druk bezig hun trucjes te oefenen. Omdat het leger hier de macht heeft, wordt deze plek wel als veilig beschouwd, en je voelt je er geen cameratourist, maar bevindt je midden in het echte leven van Rio. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Eigenlijk nooit in Brazilië, er wordt veel gesproken over de onveiligheid in dit land, maar ik ben van mening dat, als je je goed inleest (en dat had ik dus voor de verandering gedaan!) en je je op de ‘juiste’ plekken blijft begeven, het een enorm mooi en veilig land is. Juist doordat er zoveel over criminaliteit wordt gesproken, denk je de eerste dagen dat er op elke hoek een overvaller staat, en dat iedereen die je even aankijkt je direct om het leven wil brengen. Misschien heb ik gewoon ‘geluk’ gehad en de juiste mensen ontmoet, misschien wou of kon ik het niet zien, misschien is mijn intuïtie gewoon de juiste; deze ben ik altijd blijven volgen!

The ‘maze’ was aMAZing (goh… Wat origineel…), het uitzicht waanzinnig over de stad, de mensen super, en de jazzavonden… Wow.. Ze noemen het ook wel favela party. Een heerlijke jazzband, volop locals en een enkele tourist (ow ja, en enkele capirinha’s..), open terras met het uitzicht op Rio @night.

In Rio zelf verder heerlijk relaxed gedaan, vanuit het hostel kon ik iedere morgen de sugarloaf zien, een hoge rots, oprijzend uit het water (ca. 400 mtr. Hoog). Maar als er maar een paar wolken waren, bevonden die zich rond de top van deze berg, en dan is het uitzicht iets minder de moeite waard. Zo ook bij het Christus beeld, de dag dat ik me hier naartoe begaf, was het ‘gesloten van wege mist’… De laatste dag toch nog van het uitzicht vanaf sugarloaf kunnen genieten, maar het Christus beeld (hét beeld van Rio), alleen op de terugreis vanuit de bus gezien. Reden om terug te komen dus!

Verder heerlijke strandwandelingen op Copacabana en Ipanama Beach gemaakt, de verschillende wijken bezocht en natuurlijk geshopt in de iniminibikininwinkels (toch ga ik écht geen stringbikini dragen, zoals bijna iedereen hier wel doet hoor!!) Ofwel; lekker bijgekomen in Rio! Nog in de voetsporen van mijn broer getreden; die vernoemd is naar de beroemde voetballer Pelé! Helaas was hat Maracana stadion dicht vanwege verbouwingen voor het WK volgend jaar, maar er was een klein museum open waar o.a. de voetafdrukken van vele bekende voetballers lagen.

Ow ja, van Omrop Fryslan, ben ik nu world wide gegaan. Ben een middag geïnterviewd door de Chinese t.v. en een Chinees maandblad. Ze waren toevallig in ‘the Maze’ en vonden het bijzonder dat ik me als meisje alleen hier bevond, maar ook zij moesten aan het eind van de dag toegeven dat je je hier enorm veilig voel! Grappige ervaring, en kon ik mijn Aziatische skills alvast even oefenen!!

Hylarisch was wel het moment dat ik enkele foto’s af wou drukken voor wat straatjongeren hier.. Kwam daar binnen, met handen en voeten uitgelegd dat ik wat wou printen. Dat kon wel, hij kon de bestanden echter niet openen. Het was een oud mannetje, die niet heel goed met computers was, dus gelukkig lukte het me zelf wel! Hij was onder de indruk, en zij dat hij enkele bestanden op een stick had die hij ook niet kon openen, of ik die ook om zou kunnen zetten?! Ach, ik kan allicht een poging doen dacht ik! Het eerste bestand, dat lukte; maar het beeld wat me voor ogen kwam, was 2 mannen en een dame met veel minder aan dan een iniministringbikini en wat ze deden was niet bestemd voor <18 jaar. Nu schatte ik deze man ongeveer de omgekeerde leeftijd, en gun ik hem zeker zijn pleziertje, maar ik ging hier echt niet deze bestanden voor hem omzetten! Met zijn 3 tanden gaf hij mij een quasi beschamende glimlach. “Obregado, ciao!!” Helaas hebben de kids de foto’s dus niet kunnen krijgen…

En dan was er natuurlijk nog het skydiven! Wat een fantastische ervaring.. I’m like a bird, en mijn instructeur Ronaldo was werelds! Wat een lol heeft deze man in zijn werk, vandaag in ieder geval wel. De start was al iets op zich; het was een erg mistige dag, en zo ren je dan het ‘niets’ in, hopend op een goede vlucht! Toen de lucht iets lager opklaarde, kwam ik al WHOEHOEEEND na een perfecte landing aan op het strand.. “Ow no, forgot to put on the camera, you want to go a second time?” Ik dacht dat hij een grapje maakte, maar… Natuurlijk wou ik nog een keer. En zo stond ik binnen het uur weer boven aan de berg voor de tweede afsprong, ditmaal waren de wolken verdwenen en stonden er nogmaals 15 heerlijke zweefminuten op mij te wachten! Omdat het 2th time was, mocht ik zelf ook even proberen te sturen, en vaart te maken; dat is nog best lastig, maar onvergetelijk om te doen!

 Na Rio stond Ilha Grande op het programma, en God.. Als er een paradijs op aarde bestaat, dan zou het hier best eens kunnen zijn!! Het weer zat niet helemaal mee, maar de stranden blijven parelwit, en ze zee super blauw. Het eiland is 193 km2 groot, en bestaat voornamelijk uit regenwoud, met her en der dus een prachtig strand. De stranden aan de kust hadden lekker water, maar die aan de kant van de Atlantische Oceaan waren KOUD!! Zoals mem al zegt, was ik vroeger als kind al dol op de zee. Als ik maar iets van water zag, trok ik mijn kleren uit ‘badje badje’… Hierin ben ik de afgelopen jaren weinig veranderd; na een lange jungletocht de zee zien, dat betekend gewoon HOP een frise duik nemen!

Een erg gezellige en mooie tijd gehad hier, maar aan alles komt een einde.. Zo ook aan Ilha Grande en Brazilië. Na een nachtje Sao Paulo stond het vliegtuig (een dag eerder door stakingen in Portugal) op mij te wachten, heerlijk languit met 3 stoelen voor mij alleen; op naar Thailand!