Iguazu Falls en Bonito

Iguazu Falls en Bonito…

Dinsdag middag vanuit Sao Paulo vertrokken naar de Iguazu Falls, had hier al wat over gelezen in Nederland, en tevens geode verhalen in het hostel in Sao Paulo gehoord over deze prachtige watervallen.

Het kaartje kopen voor deze 17 uren durende busreis koste enige moeite en tijd (er zijn weinig banken hier die ook maar één van mijn drie, jaja, pinpassen / creditcards accepteren), en zo haalde ik op 1 minuut net de bus wél. Gelukkig, want de volgende ging de volgende dag. De man die dacht alleen twee stoelen te hebben voor de hele reis was alleen wat minder gelukkig ;-)

In de bus slapen lukt mij altijd vrij goed en bussen hier zijn prima als nachtbus: de stoelen kunnen bijna helemaal plat, zonder dat je daarmee je achterbuurman in de problemen brengt. Vrij fit kwam ik dus de volgende morgen aan in Foz de Iguazu. Ik dacht dat het handig zou zijn hier even een taxi naar het hostel te nemen ivm met al mijn baggage, denk dat het dit ook wel had geweest als hij mij niet bij het verkeerde afgezet had, en ik pas 3 uur later bij het juiste terecht kwam… Na ja, een heerlijke frisse duik in het zwembad maakte veel goed!

De volgende dag naar de Braziliaanse kant van de watervallen (de rivier scheidt Brazilië, Argentinië en Paraguay) … WAUW! Enorm veel, en enorm hoge watervallen.. Moeilijk te beschrijven, vandaar de foto’s bijgevoegd J.. Over een lengte van 2,5 kilometer hoor je met donderend geraas  duizenden liters water per seconde naar beneden komen. Je kunt erg dichtbij de watervallen komen, je komt er niet droog vanaf, maar dit was een zeer welkome douche bij 34 graden.

’s Avonds vertrokken naar Argentinië, deze kant van de watervallen zou nog mooier en indrukwekkender moeten zijn. Met de laatste bus hop die kant op.. Géén idee hoe het op de grens zou gaan, verschillende verhalen over gehoord en gelezen. Goed, het kwam er dus op neer dat we uit moesten stappen en ‘uit moesten checken’ voor Brazilië.. Toen dit gelukt was, busje weg, en het was de laatste.. Dus, sta je dan in niemandsland in het donker, zonder vervoer.. Gelukkig waren er twee Tsjechen die hetzelfde probleem hadden, liftend in Puerto Iguazu kunnen komen (Argentinië). Op het busstation kwamen we een Belg en een Madagaskaan (?) tegen, die naar hetzelfde hostel moesten als ik.. Fijn! En dat hostel, noem het alsjeblieft een resort: mega zwembad en alle voorzieningen groots, netjes, etc. Alles aanwezig wat je nodig zou kunnen hebben, en de airco op de kamer was geen overbodige luxe hier!

Ik had twee dagen uitgetrokken om het gehele Argentijnse gebied van Iguazu rustig te kunnen bekijken. Ben erg blij dat ik er niet vluchtig doorheen gehuppeld ben om snel wat foto’s te kunnen nemen. Heb er echt heerlijk van kunnen genieten… Prachtig die overweldigende natuur met meer dan 200 watervallen, in hoogtes tot zo’n 75 meter!!

De ‘keel van de duivel’ was de grootste en overweldigendste waterval, loopt in een grote U-boog.. Wozus, wat een water stort hier naar beneden: douche wederom en absoluut gegarandeerd! Maar ook een kleinere waterval na een wandelpad van zo’n 4 km was prachtig. Eigenlijk was deze afgesloten aan de benedenzijde, maar toen we het paradijsje beneden zagen.. Besloten we met wat Israëliërs, om het toch te proberen! Goede keuze, klein meertje, en een waterval van zo’n 15-20 meter, waar we onder konden staan!! Aaahh koud en pijnlijk, wel stoer hahaha.. Later vroeg iemand of dat niet gevaarlijk was ivm stenen van boven, uuhmm daar hadden we eigenlijk niet bij stil gestaan..

Gelukkig ging de terugreis de grens over iets makkelijker, omdat deze buschauffeur wel even wou wachten..

Na een dagje uitrusten stond de lange reis naar Bonito op het programma! Ivm tijdsverschil in verschillende delen Brazilië, en het ingaan van de zomertijd hier (!) een dag eerder dan ik dacht, was ik een uur in de war… En daar ik dacht mooi op tijd te zijn voor de bus deze keer, kwam het er weer op neer dat ik 2 minuten (is al een verbetering toch?) voor vertrek bij de kaartjes automaat stond..

In Dourados moest ik 4.00 ’s nachts uitstappen voor een overstap, 6.00 zou de volgende  bus gaan, maar omdat het hier alweer een andere tijdzone was, duurde van 4-6 drie uren, en das minder fijn alleen op een verlaten busstation. Ik heb besloten dat ik geen zwerver word, want slapen op een bankje is niet mijn sterkste kant..

De lange busreis bleek het meer dan waard: Bonito betekend ‘mooi’ in het Portugees, en niets daaraan is gelogen.. Bonito wordt ook wel het snorkelparadijs genoemd, vandaar dat ik hier ook naartoe wou! Wederom moet ik zeggen dat het niet te omschrijven was hoe prachtig het in werkelijk is en ook de foto’s kunnen niet tippen aan de werkelijkheid. Vissen van tientallen centimeters lang die vlak voor je neus langs zwemmen! In Bonito gaat het ongeveer zo: je krijgt een surfpak aan en stapt in de kristalheldere rivier, en met een lifejack aan, laat je je enkele kilometers lang stroomafwaarts drijven. Aan het eind is er meestal nog een kleine attractie, zoals vanaf een 6 mtr. Hoge waterval springen, of met een kabelbaan in het water jumpen!

Naast het snorkelen ook in een grot geweest, met ‘the blue lake’. Je loopt ongeveer een halfuur naar beneden in een grot, en komt uit bij een méga blauw meer, waar de zon precies op schijnt vanuit de ingang van de grot: een magisch gezicht! Uitermate goed vermaakt dus hier…

Ook het hostel was erg goed; fijn zwembad, hangmatten, eten, en vooral ook erg gezellige mensen. Het was hier dat ik de eerste Nederlander tegen kwam sinds ‘maanden’… Tevens waren de Schotten, Ieren, Duitsers, Zweden, Fransen, etc. erg gezellig! Bonito is niet echt een ‘uitgaans’plek, maar op de avond dat we een biertje wouden pakken in de lokale pub, kwamen we enkele Bolivianen tegen die ook in het hostel verbleven. Zij hadden kennis gemaakt met wat lokale Braziliaanse meiden, en zo belanden we ergens achteraf, en beleefden we de avond van ons leven in ‘Brasilian Style’. Neem een paar plastic stoelen, zet ze ergens op de stoep, zet je auto met mega boksen en South American Electric Music daarnaast en feest is gegarandeerd! Dat shaken met mijn ass, daar moet ik nog een beetje op oefenen, maar heb de beginselen meegekregen van de Braziliaanse meiden, en Rio zullen deze lessen hun vervolg vast krijgen!

Toen we daarna naar een private party gingen, en achterin een auto gesprongen waren dacht ik wel even mijn verstand verloren te zijn na enkele koude, heerlijke, helderen… Driftend door de bochten, vliegend over de drempels. Gierende banden en vooral ook gillende meiden kwamen zwetend van angst aan.. Maar feesten: dat kunnen de Zuid Amerikanen en Europeanen prima samen!!

Na dat ik wakker werd in de hangmat naast het zwembad in het hostel gelukkig 1,5 dag rust ingepland, maar goed ook want de Pantanal (jungle) staat te wachten!