Aan Kikuyu komt een einde, op de fiets rond Lake Naivasha en aapjes kijken!

Tjonge jonge, wat vliegt de tijd… En… Wat kun je ongelofelijk veel meemaken in een korte tijd!

Goed, waar was ik gebleven, orphanage (weeshuis).. Kikuyu.. Omdat mijn verjaardag in het vooruitzicht was, had ik het idee aan elk kind wat leuks / kleinigheidje te geven. Vanuit SSH shirts gekregen voor de grotere jongens, nu nog wat voor de kleintjes en de oudere meiden bedenken. Overleg met mom Esther (opzetter weeshuis) kwam het volgende plan eruit: voor de meiden wou ik graag een uitje organiseren, ééns even buiten de deuren van het weeshuis kijken. Verder stelde ze voor om voor alle kinderen waarvan de sandalen/slippers kapot waren nieuwen te kopen! Dit leek mij een prima en nuttig plan, want inderdaad de meesten hebben niet twee gelijke slippers aan (nou is dit nog niet zo erg, maar die gaten in de zool zijn volgens mij niet modieus bedoeld!)

Rondje Sneeke… Uh, Lake Naivasha

Maar eerst had in nog een leuk uitje voor mijzelf in het vooruitzicht. ’s Avonds is het 19u donker hier, en zitten we met alle vrijwilligers (afgelopen weken 4 Duitse meiden, Mohammed uit Dubai en ik) en Mercy & dochter in hun woonkamer. Er is niet zoveel anders te ‘doen’ dan een verschrikkelijke Kenyaanse soap te kijken of gezellig te kletsen, wat te lezen etc.  In mijn Rough Guide of Kenia las ik over lakeNaivasha, en stelde het de anderen voor. Mohammed ging vrijdags weg, maar de Duitse meiden zagen de trip wel zitten! Als afscheid van Mohammed vrijdag avond even heerlijk Westers uit eten geweest!

Eerder was ik erg in strijd met mijzelf om 30 euro te besteden aan een ‘etentje’ hier in Kenia, terwijl ik weet dat er in het weeshuis enkele straten verderop, de volgende ochtend alleen slappe thee is, pas 12.00 het eerste echte eten.. Mijn afkomst won het ditmaal, ik realiseer mij dat ik een andere afkomst heb. Ik heb enorm veel interesse in andere culturen en in de wereld, maar ik ben en blijf een nuchtere Fries. Gewoon Wyts ..  In mijn hart en opvoeding etc. ben ik gewoon anders gewend dan mensen hier, ik heb een andere levensstandaard. Juist deze rijkdom dat maakt dat ik aan die van anderen kan proeven, en daar ben ik enorm dankbaar voor!

Goed, haha tot zover even mijn moraal en geweten wat betreft uitjes etc. hier.. Lake Naivasha zei ik.. Dat leek de andere dames dus ook wel wat, dus vorige week zaterdag hop de bus in, en 2,5 uur later kwamen we aan op de camping, alle lodges waren bezet; tent was de enige betaalbare optie! (Niet erg, geweten ook weer gesust). De tenten werden voor ons opgezet, niet te dicht bij de oevers, dan zouden we ’s nachts last kunnen hebben van rondwandelende nijlpaarden, huhww??!! Nadat we ons hadden geïnstalleerd, fietsen gehuurd om een route langs het meer te fietsen, wauw.. fantastisch mooi! EEN ZEBRA!! Hups van de fiets en er achteraan, blijken er ook wilde zwijnen rond te lopen, kiiijjjkk dit is Afrika! Plan was om naar een kleiner meertje te gaan waar famingo’s, pelikanen en nijlpaarden zouden moeten zijn, dit is gelukt na een lekke band zonder plakzetje; maar met vervangend (motor!) vervoer! Aangekomen mijn afdingskills getraind; van 40 EU naar 25 EU gepingeld voor een boottochtje van ruim een uur voor 5 personen (netjes toch heit?!).. Met de afspraak dat we achteraf zouden betalen, en alleen als we ook echt nijlpaarden zouden zien, dit betwijfelden we enigszins.. Hij zou 5,00 fooi krijgen als we heel veel zouden zien; we waren 30 EU kwijt aan het eind van de rit!

Na een terugreis met niet werkende remmen, slag in het wiel etc. net voor het donker aangekomen en heerlijk voor 6,- uit eten geweest! Langs de oever gelopen, maar geen wandelende nijlpaarden gezien… Wel dronken mensen naast onze tent; hier hebben we helaas de hele nacht last van gehad, enigszins beangstigend als ze aan je tent zitten te rammelen om drie uur s nachts.. Na ja, de volgende morgen opgestaan en daar stond het uitje op Lake Naivasha op het programma, SUPER! Naar een stukje land gevaren waar alleen ‘rangers’ mogen komen en hier een geweldige rondleiding gehad tussen de giraffes, nijlpaarden, vogels, zebra’s, antilopesetc… Ik zou zeggen bekijk de foto’s van Lake Naivasha maar, die zeggen genoeg!

Onze gids David blijkt een Nederlandse die in Nairobi woont, te kennen die ik aan de telefoon krijg; heerlijk om na al dat Engels, Swahili en Duits weer even Nederlands te spreken! De gids is tevens vice-voorzitter van één van de grootste voetbalclubs hier in Kenia (Gor Mahia), en wanneer ik vertel fysiotherapeut te zijn, en geïnteresseerd ben in voetbal, wordt ik uitgenodigd om de game komende zaterdag bij te wonen tegen de grote concurrent AFC Leopards! Woh, te gek; zeg maar een Ajax-Feyenoord (later lees ik op internet dat er enkele jaren geleden nog 7 mensen omgekomen zijn vanwege gedrang voor plaatsen voor dit duel!).

Een fantastisch weekend gehad dus!

Continue afwisseling van emoties en gebeurtenissen

Afgelopen week eerst met mom Esther naar Nairobi geweest om ruim 30 paar nieuwe sandalen / slippers voor de kids te kopen ergens in een inieminie winkeltje helemaal achteraf, helemaal geslaagd en happy! Op de terugweg komen we een bekende van Esther tegen die om geld vraagt ofzo, hij doet wat treurig en Esther geeft hem geld, snap ik niet echt, geef dan wat te eten…

Later vraag ik waarom ze geld gaf: Voor de begrafenis van een vriend die gister zelfmoord heeft gepleegd, en er is geen geld voor de begrafenis… Ooww..

In de busreis naar Nairobi veel verhalen gehoord over afkomst van sommige kids, het is schrijnend..

* De moeder van 4 jongens heeft haar echtgenoot (/hun vader) vermoord, en zit nu in de gevangenis. Kinderen konden nergens heen en werden door de politie in de orphanage gebracht.

*Moses is gevonden op het spoor, door 2 mannen die hier per toeval langsliepen. Hij was een paar maanden oud, en niet in staat zichzelf te verplaatsen… Met voorbedachte raden dus.. Gelukkig werd hij voor de eerste trein gered..

* Patience werd door de politie bij ons afgegeven vorige week. Zijn moeder ging naar het ziekenhuis om te bevallen, er er daar tussenuit gesneaked om in het veld te bevallen en de baby daar achter te laten. Teruggekeerd bij haar familie zei ze dat de baby in het ziekenhuis stierf. Ze geloofden haar niet, en het ziekenhuis bevestigde hun argwaan. Madam zit ook opgesloten nu.. Patience werd gelukkig op tijd gevonden, maar is nog erg zwak nu.

* …

Deze verschrikkelijke verhalen wisselen zich hier af met fantastische dingen die ik hier mee maak, onvergetelijke ervaringen!

Zoals afgelopen dinsdag, de kinderen hadden gevraagd of ik in het weeshuis wou blijven slapen, dit leek mij wel wat! Bedacht dat het de dag voor mijn verjaardag plaats zou vinden, zodat ik die de hele dag daar zou kunnen vieren!

Als het donker wordt, wordt de enige gaslamp die er is aangestoken en zo hebben we dinner (ontzettend ranzige rauwe spinazie-achtig-iets, met witte drap… sorry hoor..). Na drie happen kijk ik om me heen of ik een hongerig kindje zie: genoeg, dus mijn bordje is zomaar leeg! De volgende dag blijkt dit een goede beslissing, 5 kinderen zijn ziek en men zegt dat dit door het eten van de vorige dag komt.

Dan moeten de jongste kinderen naar bed, en breng ik mijn ‘promise’ voor de ouderen: mijn laptop(JE) met een film! Alle stoelen worden geïnstalleerd zodat iedereen een blik kan werpen op mijn nog niet eens A4formaat laptop! De Lyon King bleken ze al gezien te hebben (hele middag bezig geweest deze te downloaden, thanksto Timen!!), gelukkig nog een andere film van Duitse meiden bij me! Ik denk niet dat ze er veel van hebben gesnapt: veel met computers, spaceshuttels, etc. De onbekende wereld voor hun, maar de poppetjes waren af en toe erg grappig..

HOERA, jarig! Om 5u ’s ochtends wordt ik wakker door boenend en schrobbend geluid, als ik door mijn ‘raam’ naar buiten kijk zie ik de kinderen aan de slag?! Huhw, das best vroeg, en dit blijkt iedere morgen zo te gaan… Geeeuww, na ja, pak ik iig mijn gehele verjaardag mee! Pas rond het middag uur komt het eerste eten, maar gelukkig heb ik cakejes mee voor mijn verjaardag: hier genieten we volop van! Aan het eind van de dag mijn verjaardag gevierd, het was waanzinnig om door 50 kinderen wel bijna een kwartier lang te worden toegezongen!! Als eerst de nieuwe slippers uitgedeeld, fantastisch die blijde gezichten! Issac (14 jaar, en kan enkel een paar woorden zeggen, niet 100 punten zouden wij zeggen..) gooide de afgelopen tijd wel eens slippers van de kinderen in de wc (lees diepe put..), en toen hij zijn nieuwe kreeg schreeuwde hij het uit en rende naar de wc… hahaha.. Vandaag mocht het!

Je had hem moeten zien toen hij het SC Heerenveen shirt kreeg, één van de andere vrijwilligers heeft dit gefilmd, zal kijken of ik die kan plaatsen. IEEEEEEEEUUUU AAAAAAAAAHHHHHHHHH… Niet wetend hoe snel hij broek en shirt uit moest trekken en zijn nieuwe tenue aan! Rennend / schreeuwend over straat, aan iedereen laten zien..! Dikke knuffel als bedankje: TOP!

Ook de anderen waren erg blij met de shirts en hier en daar een jaloerse blik van anderen kon niet worden voorkomen (Renske en Bettie: hartelijk dank!!!). Voor de kleinere kinderen waren er vliegtuigjes, nep-camera’s, jojo’s, poppen etc. (wat je al niet voor een paar Euro’s hier kunt kopen ;-)

Toen ik thuis kwam stonden de Duitse meiden klaar voor hun Happy Birthday song voor mij!! En bloemen, taart en kadootjes… Ik heb een dag gehad om nooit te vergeten! ’s Avonds nog een videoboodschap van mijn lieve vriendinnen (die speciaal een etentje hadden met elkaar, om mijn verjaardag met taart te vieren LIEF!)..  Verder veel lieve berichtjes etc. THANKS!

Aapjes kijken

Voor de oudere meiden wou ik dus een uitstapje organiseren, hier zagen ze al dagen naar uit! In overleg besloten om naar City Park in Nairobi te gaan… De Duitse meiden wouden wel mee, en ook mom Esther zou mee..

Om 9.30 kwamen we aan in het weeshuis om de kinderen op te halen! Bij binnenkomst was er wat een rare sfeer, we snapten het eerst niet helemaal. Een jongen van 14 zat in het midden, en de rest er omheen: hij was brood aan het eten.. Hij leek niet erg blij, en de anderen waren helemaal stil.. Wat bleek: ze hadden de vorige dag van Engelse vrijwilligers 3 broden gekregen voor de volgende ochtend. Hij en een andere jongen hebben vannacht een brood gestolen, en dit samen opgegeten. Mom Esther vertelde (trots?!) dat dit zijn straf is, brood, brood, brood eten.. Toen wij binnenkwamen had hij al 2 hele (!) broden op. Wat enorm vernederend, en wat verschrikkelijk om hier toeschouwer van te zijn, niemand durft tegen mom in te gaan, ook wij niet (met het idee dat het daar alleen maar erger van wordt). Zichtbaar geniet ze van haar macht, ons vraagt ze of hij nog een brood eten moet, de tranen rollen over het gezicht van de jongen, en wij zeggen dat we denken dat hij zijn lesje wel geleerd heeft, toch Bryan? Hij durft geen antwoord te geven, en kijkt alleen mom aan! Vooruit, zegt ze, wil aan jou ook geen tijd meer te besteden, heb belangrijker dingen te doen vandaag (Uhm, ja natuurlijk, met ons naar het park..). Natuurlijk praten we niet goed wat hij gedaan heeft, stelen is uit den boze, maar vergeet niet dat het een jongen met helemaal niets is, behalve honger!

Voor zijn ‘partner in crime’ Eliod liep het nog slechter af, blijkbaar had hij eerder zoiets uitgespookt, en hij is het weeshuis uitgezet. Mom zegt “I can not accept this, he is an teenager now, he’ll find his way” (13 years). Come on! Gister zei je nog dat we een grote familie zijn, dat je hier altijd veilig bent, etc. tegen de kinderen, en nu zet je één van je kinderen de deur uit?! Iemand van zijn of haar thuis beroven is naar mijn idee ook stelen! Zo is het leven hier blijkbaar, ik zal en wil daar nooit aan wennen!

Knop om, en naar het park! Een fantastische dag gehad met 7 meiden 12-16 jaar.. De busreis vonden ze al fantastisch, maar aangekomen in het park hadden we de ‘time of our life!’. Bij het pakken van wat brood om uit te delen aan de (grote hoeveelheid) rondlopende apen, komen ze uit alle hoeken en we blijken niet veilig haha! We worden gewoon besprongen door die beesten, geweldig. Verder ‘stabal’ aangeleerd, en aan echte lianen geslingerd, na een goed voorbeeld van de apen. Nog een ijsje als afsluiting en alweer een superdagje was voorbij!

Na een potje voetbal met de jongens tegen een andere groep straatkinderen gaan we met alle kinderen mijn foto’s en video’s van hier de afgelopen tijd bekijken, daarna een dikke knuffel en zit mijn tijd in DestinedChildrens Centre erop..

Ik zal jullie nooit vergeten…