Where the streets have no name..

Yeah!! Fantastisch!!

Even terug in de westerse wereld nu (pizza hutje met WiFi..), wat een wereld, wat een mensen, wat een impressies!

Ik zit hier nu 5 dagen, en al zoveel gezien, gedaan en beleefd..! Prima vlucht gehad, en tijdens mijn overstap in Caïro zelfs de piramides nog vanuit de lucht gezien! Vrij-zat. Nacht aangekomen op Nairobi Airport. Gelukkig had ik mij van te voren goed ingelezen en alle mannen die op mij afstormden en pretendeerden de taxi met ‘best price’ te zijn, van mij afgeslagen, en een echte taxi genomen (wel enorm afgezet, maar das beter dan bedwelmd en beroofd worden was mijn motto om 4.00 s nachts in een totaal onbekende omgeving!).

Nairobi

Bij aankomst in het Youth Hostel, was er geen elektriciteit en geen water, met een zaklamp en cleaning doekjes toch een heel eind gekomen. Fijn geslapen, en bij het wakker worden vroegen mijn kamergenootjes (Chinees en Iers) of ik met hen meeging de stad in! Fijn, hoefde in niet alleen op ontdekkingstocht.. Met z’n 3en op de Masaï markt geweest (Masaï is een soort stam / bevolkingsgroep hier, die bekend staan om hun kleurige kleding en kunstnijverheid..), hier wordt je continue aan je armen getrokken, iedereen wil aan je verkopen. Mijn handen goed op mijn tasje gehouden, en de weerstand kunnen bieden aan al de prachtige dingen die ze aanboden!

De volgende dag waren de andere meiden aan het werk, en vond ik dat ik wel alleen de stad in kon. Ik wou graag richting River Road (oostkant van de stad, echt Keniaans zeggen ze, maar afgeraden voor vrouwen alleen), een beetje op het grens gebied rondlopen zou moeten kunnen..

Geen enkele blanke te ontdekken, alleen maar verkopers, bedelaars, super kleine winkeltjes en enorm veel en chaotisch verkeer… Even een paar foto’s nemen voor thuis, en dan maar snel weer naar de rijkere buurt.. Zo voelt dat dus, bekeken worden!

Bij het teruglopen werd in aangesproken door een man die vroeg waar ik vandaan kwam.. “Ow, Holland, I did my study at Utrekt”.. Uhuu… Verder probeerde hij een sociaal praatje aan te gaan wat betreft discriminatie in Holland etc. Hmm, dit klopte niet! Plotseling werd de blik serieus, hij had gezien dat ik foto’s nam, en dat was verboden in dit deel van de stad. Vluchtig liet hij zijn ‘ID’ zien, en zei dat hij van de politie was, als ik niet mee zou werken zou ik opgepakt worden! Alarmfase 1 sloeg aan bij mij: Doorlopen en in de drukte blijven!! De man zei dat ik mee moest lopen naar een rustiger plek, zodat hij daar de gewoonten en regels van Kenia uit kon leggen.. No way “Thank you, but I have to go THAT way, you can explain while walking”.. Hij vertelde dat ik opgepakt zou worden alszijnde terrorist vanwege het nemen van foto’s (Ja, en jij vanwege het lastigvallen van mij dacht ik!).. Poeh, bijna bij het ‘westerse deel’ van de stad, nog even doorlopen… “How many shilling you have with you?” .. Goh, het gaat je om mijn geld? “Nothing” blufte ik met 5000,- op zak (shilling dan..)..

Gelukkig had ik in mijn voorbereiding de ‘terroristen truc’ ergens gelezen, maar kan mij voorstellen dat vele toeristen zouden zijn meegelopen, en in minder prettige situaties terecht komen!

Welcome to Nairobi!

Kykuyu, where the streets have no name..

De volgende dag werd ik opgehaald door Joe, manager van het vrijwilligersbedrijf waarvoor ik ga werken. In de auto kijk ik mijn ogen al uit, zijn dit nou krotten? Zo ziet het er wel uit.. Hutjes van palen met golfplaten, verkopers rondom en spelende kinderen..

We komen aan bij het huis waar ik de komende 4 weken zal slapen in het stadje Kykuyu, als ik Joe vraag wat de straatnaam is (stel ik verdwaal), krijg ik het antwoord dat dit de plek is ‘where the streets have no name’.. Okey dan, goed opletten dus!

Het huis wordt beheerd door Mercy, en er is plaats voor zo’n 20 vrijwilligers, en ze komen vanuit de hele wereld en doen allerlei projecten in de omgeving.

Goed, ik kan nu al pagina’s volschrijven over wat ik tot nu toe gezien en beleefd heb hier.. Het is gewoon in 1 woord; een andere wereld (ow, 3 woorden dan..)

Laat ik in het kort een dag beschrijven.. Opstaan onder mijn klamboe, met het geluid van vogels, spelende kinderen en verkopers op de achtergrond..

Na het ontbijt lopen we door de stoffige wereld met allerlei drukte in kleine hutjes / winkeltjes / werkplaatsen/ vuurtjes richting de ‘bushalte’. Na ja bushaltje, een plek waar je in een Matatu kunt springen = busje met zo’n 10 zitplaatsen, maar waar minimaal 15-20 mensen inzitten (doet me denken aan het eind van een stapavond, op een plek met maar 1 taxi.. ;-) het enige verschil is dat er hier mensen, ezels en veel ander verkeer rondrijdt dat ontweken moet worden!

Vanuit de Matatu is het zo’n 5 minuten lopen naar het weeshuis (Destined Children Centre), waar zo’n 50 kinderen tussen 0-18 wonen.. En dan ook echt 0, er is een baby van 3 weken oud, werd hier afgegeven toen ze 1 dag oud was, ze wordt elke middag verzorgd door een 6 jaar oud meisje! Onderweg naar het weeshuis komen er allemaal kinderen op je af:  “Mzungu (blanke), what do you have for me?” … Vandaag had ik ballonnen mee; geweldig!

Tja, het weeshuis, wat moet ik er over vertellen.. Voor Keniaanse weeshuis begrippen is het één van de betere heb ik laten vertellen; er is kleding, een mini schooltje (2 lokalen), en 2 maal per dag voedsel. Maar geen elektriciteit of stromend water. En de wc is een put met 101 vliegen achter een golfplaat. Er werken zo’n 5 vrouwen, en er lopen zo’n 3 vrijwilligers rond (maar dit fluctueert continue). Overdag help ik met het wassen van de kleding, de kids krijgen iedere dag schone kleren aan, dat is dus voor 50 kids met de hand wassen, iedere dag weer! Verder koken van eten, schoonmaken, afwassen, kinderen wassen, helpen met ‘huiswerk’, maar vooral een knuffel geven, liefde geven en met ze spelen!

Als het tijd is om te eten moeten ze allemaal op een boomstam zitten, die gezichtjes dan.. En het smakkende geluid wat je hoort, om maar zo snel mogelijk hun buikjes rond te eten!! Whaahh..

 Verder ben ik op een ‘private school’ geweest, 2 andere vrijwilligers geven les hier.. In gesprek gekomen met de directeur, en gevraagd of ik kan helpen.. Waarschijnlijk ga ik hier een paar dagen lesgeven (voorlichting over het lichaam etc.; gezien mijn achtergrond als fysiotherapeut).

Verder zijn er veel vrijwilligers die in het ziekenhuis werken, de details van hun verhalen wil ik jullie besparen, veel bloed en non-hygiëne (klein voorbeeldjes; de nooduitgang van de o.k. is direct in het weiland met koeien.. het operatie materiaal wordt schoongemaakt in dezelfde als waarin de lunch gemaakt wordt.. één van de vrijwilligers heeft vorige week een bevalling begeleid, er was verder niemand die helpen kon, terwijl zij dit ook nog nooit gedaan had)! Morgen ga ik een dag mee naar het ziekenhuis (volgens de anderen kan ik met hun mee naar binnen lopen, een wit pakje halen, en doen of ik daar thuis hoor..), misschien kan ik op de afdeling fysiotherapie een bijdrage leveren, of meekijken tijdens een operatie..

Goed, ik kan nog wel mega veel opschrijven, maar dat vind ik zonde van mijn tijd!! Jullie hebben een kleine impressie van hoe mijn komende weken er hier uit zullen zien, en ik ben mijn verhaal even kwijt! Ik stap weer in de Matatu naar hopelijk weer een heerlijke maaltijd van Mercy (host-mom)..

Geniet van jullie warme kachels, lampen, kookstellen, warme douches, niet-kapotte kleding, educatie, etc. En drink vooral ook even een biertje op mij en alle kinderen van het weeshuis (niet alle 50 tegelijk!)… Dikke knuffel voor iedereen… SMAK!